40 weken en 3 dagen geleden kwam ons groot geluk, onze eerste dochter, ter wereld en dat na exact 40 weken en 3 dagen in mijn buik te hebben gezeten. Ik vind dat schoon.
Je weet het of je weet het niet maar ik heb het nogal met cijfertjes. De dag dat Aren 40 weken en 3 dagen zou worden, stond dan ook al een tijdje, met een fluo roze kleurtje aangeduid in mijn agenda. (Ja, ik heb naast een agenda op mijn telefoon ook een fysiek exemplaar, laat mij.)
Een dag waar ik keihard naar uit keek. We zouden iets leuks gaan doen. Gaan fietsen, een leuke picknick, naar de speeltuin, whatever. Het was allemaal zo mooi in mijn hoofd. Maar dan gebeurde er iets dat ik al 2 jaar en een maand had kunnen vermijden, maar dat me nu na al die tijd, flink te pakken heeft: Corona. Een 5-tal dagen geleden kreeg ik symptomen, de dag erna deed ik een zelftest die positief kleurde en een dag daarna kwam de bevestiging: een positieve PCR-test.
Die leuke dag kan ik dus op mijn buik schrijven helaas, maar het is wel de ideale dag om nog eens stil te staan bij hoe mijn leven, exact 80 weken en 6 dagen geleden veranderde.
Nietsvermoedend was er toen vanalles in gang gezet in mijn buik. Een visje zwom naar een eitje dat klaar was to make a baby. Die twee werden dikke vrienden en redelijk snel ook één.
Als er één ding is waar ik niet op voorbereid was, is het dat ik de duurtijd van zo’n zwangerschap wel onderschat had. Elke dag wist ik perfect hoe ver ik was in de zwangerschap, tot op de dag. Of dat gezond was voor mijn mentale gezondheid, laat ik in het midden.
Zoals de meesten onder jullie weten, heb je een ontelbaar aantal apps waar je je zwangerschap kan ‘volgen’. De informatie die je daar krijgt is uiteraard niet toegespitst op jouw kleintje, dan wel op de gemiddelde zwangerschap. Die app weet niet hoe het écht met je baby gaat en of hij of zij echt goed aan het groeien is en geen afwijkingen heeft. Toch vond ik het altijd heel fijn om op vrijdagavond de update te krijgen van de baby-app die ik gebruikte en zo van alles te weten te komen. Dat ze pakweg haar wimpers die week kreeg, dat de vliesjes tussen haar tenen (écht waar!) ondertussen verdwenen of dat ik leerde dat ze al haar eicellen op dat moment al meedroeg en ik dus ook de helft van mijn potentiële kleinkinderen. De baby werd tijdens het ganse proces ook steeds vergeleken met een stuk fruit. Of toch met de grootte daarvan. Net zoals miljoenen anderen deden we mee met de trend en maakten we daar een ongelooflijk leuke fotoreeks van. Om niet te zeggen, dé leukste.
40 weken en drie dagen duurde het voor kleine Aren haar koddig snoetje liet zien. En toegegeven, als ik nu de foto’s en filmpjes zie van haar eerste dagen, waren mijn eerste woorden na de bevalling: ‘Ze is zo mooi’ misschien wat voorbarig. Ze leek achteraf bekeken een beetje op een smurf die te lang in bad had gelegen, maar gelukkig is dat allemaal goed gekomen want nu is ze écht het mooiste meisje ter wereld.
Hoe tergend lang de zwangerschap duurde, hoe belachelijk snel de 40 weken en drie dagen erna gegaan zijn. 283 dagen vol eerste keren, veel leren, veel fouten maken maar vooral veel liefde. 283 dagen elke dag weer verwonderd staan kijken naar dat kleine wezen dat de wereld rondom haar ontdekt, die leergierig is en die alles wil gezien, gehoord en gevoeld hebben. 283 dagen met een kleine angst moeten vaststellen dat ze toch wel heel wat van mijn karakter met zich meedraagt, maar dat ze daardoor wel op haar pootjes terecht gaat komen. 283 dagen van het fijnste gevoel dat er bestaat: de liefde voor een kind.
Die 40 weken en 3 dagen, die 283 dagen op de teller, ze zijn natuurlijk nog maar het prille begin van alles wat nog komen zal. Toch wou ik bij deze dag even extra stilstaan, want wat ben ik trots, wat ben ik blij, wat ben ik vereerd, om me al 80 weken en 6 dagen mama te mogen noemen.
