Elk verhaal heeft een begin, sommige verhalen hebben ook een einde. Deze blog is een combo van de twee. Hoe het eindigde en hoe het …
30 day Abs Challenge
De zomer is nu echt wel voorbij. Hét ideale moment om een nieuwe uitdaging aan te gaan én aan ons summerbody 2021 te werken. Laten we samen onze buikspieren trainen, 30 dagen lang. Who’s in?
Crunches
Ga op je rug op je matje liggen en buig je knieën. Zorg dat je voeten stevig op de grond staan. Plaats je armen gekruist voor je borst of aan de zijkant van je hoofd.
Til je hoofd en schouders van de grond en zorg dat je op je buikspieren trekt. Ga langzaam terug naar de beginpositie.
Tips:
- Hou je nek recht door steeds naar het plafond te blijven kijken.
- Als je last hebt van je nek, leg je je handen achter je hoofd en zorg dat je ellebogen niet bewegen. Trek bij deze beweging niet aan je hoofd.
Leg lifts
Ga plat op de grond liggen, strek je benen en leg je armen naast je lichaam met de handpalmen plat op de grond. Trek je benen omhoog tot ze zich in een hoek van 90 graden bevinden. Adem uit en laat je benen weer richting bodem zakken.
Het is heel belangrijk dat je je benen niet helemaal tot op de grond laat zakken maar een paar centimeter boven de grond stopt en weer naar boven gaat.
Tips:
- Zorg dat je je benen gedurende heel de oefening strak naast elkaar houdt.
- Heb je last van je rug? Plaats je handen dan onder je onderrug/kont.
- Zorg dat je rug altijd in contact blijft met de bodem waarop je ligt.
- Probeer naar 1 punt op het plafond te focussen, zo blijft je hoofd stilliggen.
- Ben je zoals ik niet echt lenig? Geen probleem, strek je benen dan gewoon zoveel mogelijk.
Toe touches
Ga plat op je rug liggen. Breng je benen gestrekt omhoog zodat je hoog boven je tenen kan zien. Til je schouders van de grond en probeer je tenen aan te raken met beide handen.
Tips:
- Door niet te rusten tijdens deze oefening, zorg je ervoor dat je een constante spanning op je buikspieren kan houden.
- Ben je zoals ik niet echt lenig? Geen probleem, strek je benen dan gewoon zoveel mogelijk.
Plank
Ga op je buik liggen en plaats je voeten ongeveer 10 centimeter van elkaar. Plaats je ellebogen onder je schouders. Span je buik-en bilspieren aan en breng je heup omhoog. Houd je lichaam nu zo recht mogelijk en creëer maximale spanning in je lichaam.
Tips:
- Zorg er zeker voor dat je je kont niet te veel omhoog steekt, dan is de oefening veel minder effectief.
- Deze oefening traint heel veel spieren tegelijk, probeer daarom ook alle spieren van je lichaam aan te spannen.
Russian twist
Ga op de grond liggen en zet jouw voeten naast elkaar op de grond met gebogen knieën. Zorg dat je goed op je zitbotjes zit. Kom nu met het bovenlichaam omhoog en zorg dat je met jouw heup in een hoek van ongeveer 50 graden komt. Dit is de beginpositie.
Ga nu met jouw handen steeds naast naar de grond en tik deze aan. Dan ga je naar de andere kant. Begin met links, dan met rechts en ga zo verder.
Tips:
- Zorg ervoor dat je de oefening gecontroleerd uitvoert.
- Doe de oefening op een rustig tempo.
- Houd je rug recht.
Scissor kicks
Je gaat op je rug op de grond liggen met je handen onder je billen, en je tilt je benen van de vloer, zonder ze te buigen.
Je spreidt je benen en kruis ze over elkaar, met je linkerbeen over je rechterbeen. Vervolgens spreid je ze weer en kruis je ze andersom over elkaar: met je rechterbeen over je linkerbeen. Zo wissel je dit af.
Tips:
- Je hoeft je benen echt niet te hoog te tillen in de beginpositie. Ongeveer 20 cm is meer dan genoeg.
- Hou je benen zo gestrekt mogelijk.
Reverse crunches
Breng je handen naar je hoofd. Span je buikspieren aan en til je bovenrug op. Trek nu je gebogen benen op in de richting van je buik en breng ze dan gecontroleerd weer terug naar de grond, zonder ze neer te leggen.
Tips:
- Last van je onderrug? Plaats je handen dan onder je kont/onderrug voor extra steun.
- Probeer niet te ‘bouncen’. Voer de oefening traag en gecontroleerd uit.
Half wipers
Ga op de grond liggen en breng je benen ophoog naar een hoek van 90 graden, zodat je kuiten parallel zijn met de grond. Je armen liggen wijd naast je lichaam op de grond gedrukt.
Draai met je heupen naar een kant tot je heup de grond raakt en je een spanning voelt in je lage rug en buikspieren. Beweeg nu je benen terug naar beginpositie en draai je heupen naar de andere kant.
Tips:
- Voer de oefening traag en gecontroleerd uit.
- Zorg dat je lichaam een T vormt. Je armen moeten horizontaal naast je lichaam liggen.
Zijn jullie er klaar voor? Let’s do this together and thank me later!
Een depressie? Not again!
De laatste weken kreeg ik enorm veel complimenten voor mijn ‘metamorfose’. De vraag hoe ik het deed werd dan ook regelmatig gesteld en daarom schrijf ik m’n verhaal graag voor jullie neer.
Ik tegen de rest
Als jullie mijn blog gelezen hebben, me al een tijdje volgen via social media of zo nu en dan een krant lezen, zijn jullie waarschijnlijk op de hoogte van mijn donkere periode enkele jaren geleden. Tot grote verbazing van de mensen rondom mij kreeg ik toen een depressie. Omdat dat voltooid verleden tijd is, ga ik daar niet meer over schrijven maar het is wel het begin van dit nieuwe verhaal. Als je alles over die zwarte periode toch wil weten, kan je mijn boek ‘Ik tegen de rest’ nog altijd online verkrijgen.
Dankzij heel wat medicatie, communicatie en enorm veel psychologische hulp, kroop ik 4 jaar geleden uit het diepe dal. Toch voelde ik me na mijn depressie nooit meer als ervoor. Ik was niet meer die spring-in-’t-veld, vond het moeilijk om altijd vrolijk door het leven te dartelen en alle tegenslagen kwamen heel erg binnen. Ik voelde me niet goed in mijn vel en er bleef een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangen. Vaak voelde ik me enorm down en zag ik problemen die er niet waren. Ik was enorm emotioneel en steeds op zoek naar ‘het ultieme geluk’.
Mentaal voelde ik me niet honderd procent, maar ook fysiek had ik heel wat klachten. Vaak was ik ziek, had ik veel stress en buikpijn. Ik sliep slecht, had geen energie en mijn darmen werkten me dagelijks tegen. Of het liep eruit als water (sorry voor de beeldspraak) of ik kon meer dan een week niet gaan. Na het eten blies ik volledig op en had ik geen energie meer. Ik was continu moe. Doodmoe. Ik geraakte niet vooruit en elke dag was een opdracht.
Toen ik vorig jaar enkele traumatische dingen meemaakte was het hek helemaal van de dam. Mijn mentale en fysieke toestand ging weer achteruit. Ik kreeg waanbeelden, zocht naar houvast op de verkeerde manier en probeerde op dezelfde slechte manier aandacht te krijgen van de mensen rondom mij: het gaat niet, er is iets mis, help me!
Maar ik was niet van plan om weer in een depressie weg te zakken, ook al zag iedereen dat aankomen. Het aftakelen voelde heel echt, maar fuck that, not again, ik was sterker dan dat. Zo ver is het dus niet gekomen. Ik zocht meteen psychologische hulp, verdiepte me in allerlei boeken en studies over trauma’s en mentale gezondheid en deed alles volgens het boekje. Ik kwam vaak buiten, stortte me op mijn werk, maar nam ook genoeg me-time. Ik praatte met mensen en zocht veel contact, sloot me niet op, ontdekte nieuwe dingen, ging veel reizen, stapte uit mijn comfort zone en ging meer bewegen.
Toch bleef er iets ‘vreemd’ aanvoelen. Mentaal voelde ik me, naar omstandigheden oké, maar fysiek bleef ik achteruit gaan. De felle last aan m’n darmen bleef aanhouden, ik werd nog meer ziek, sliep niet en mijn energie was gewoonweg verdwenen. Ik kreeg nog wel vaak kwade, emotionele buien en beeldde me van alles in. Ik dacht dat ik volledig gek werd.
Van het kastje naar de muur
Ik bezocht verschillende huisdokters en legde hen mijn situatie uit, telkens met als eindvraag: ‘Kan je me vooral helpen met die darmen? De rest pak ik al aan.’ Elke keer weer kreeg ik een ander antwoord dat me helaas niet verder hielp: ‘Het zal aan je situatie liggen, het is normaal dat je je na zo’n jaar niet goed voelt’, ‘Probeer gewoon eens gluten te schrappen uit je dieet’, ‘Slaap wat beter!’, ‘Neem meer vitaminen!’ en met als klap op de vuurpijl: ‘Ja ja, dat is de ziekte van de eeuw, dingen uitvinden om aandacht te krijgen. Er is niks mis, zet het uit je hoofd!’
Na een tiental dokters voelde ik me teleurgesteld, maar vooral ook heel boos. Ik voelde me onbegrepen en niet gehoord. Als er iemand haar lichaam en geest kent, ben ik het wel. Vroeger zou ik bij de pakken blijven zitten, maar al die afwijzingen gaven met net meer kracht om wel verder te gaan met mijn zoektocht. Toen ik erover praatte met mijn psychologe, vertelde zij me dat er effectief een heel belangrijke connectie bestaat tussen je darmen en je hoofd en dat daar meer en meer wetenschappelijk onderbouwde studies omtrent gevoerd worden.
Vooraleer ik aan mijn verhaal kan beginnen moet ik deze studies toch even schetsen om alles goed te kunnen begrijpen. De studies zijn pas van de laatste jaren en het is slechts heel recent dat professoren echt ver geraakt zijn in die onderzoeken.
De darm-breinas
De verbinding tussen de darmen en de hersenen staat bekend als de darm-breinas. Het autonome zenuwstelsel (dat een groot aantal onbewust plaatsvindende functies reguleert zoals de ademhaling, de spijsvertering en de werking van inwendige organen) verbindt de hersenen met het zenuwstelsel van de darm zelf. Niks bijzonder denk je? Alle organen zijn toch aan elkaar verbonden? Akkoord, onderzoek wijst echter uit dat veel ziektebeelden ontstaan door een storing in de darm-breinas. De darm microbiotica hebben ook invloed op het brein. Voeding kan dus een rol spelen bij het voorkomen van mentale aandoeningen.
Ken je dat gevoel? Je bent gestrest en je spijsvertering maakt instant gekke sprongetjes. Je eetlust vermindert, je darmen beginnen te rommelen, krampen komen op.
Dat komt doordat er zich in ons lichaam ongeveer evenveel bacteriën als cellen bevinden en de meeste van die bacteriën zitten in onze darmen. Ondertussen is er ontdekt dat die darmbacteriën ons brein op verschillende manieren kunnen beïnvloeden. Eén daarvan is via het immuunsysteem. De bacteriën beschermen de darmwand en zorgen dat er geen indringers kunnen passeren en het immuunsysteem dus niet in ‘ontstekingsmodus’ gaat. De bacteriën produceren ook nog andere stofjes die door de bloed-brein-barrière heen kunnen. Eigenlijk zijn het voorlopers van neurotransmitters, de stofjes lijken heel erg op de stofjes die de hersenen zelf ook kunnen maken.
Wat velen niet weten, is dat we naast het centrale zenuwstelsel dus ook een darmzenuwstelsel hebben. Deze twee zijn verbonden met een heel lange zenuw (de nervus vagus) die zorgt voor een deel van de communicatie tussen hersenen en darmen. Darmen en hersenen werken dus als 1 geheel. Als de darmen niet in orde zijn, zijn de hersenen dat ook niet en omgekeerd.
Kort samengevat: je darmbacteriën bepalen hoe energiek, gezond en gelukkig je bent.
Toen ik die onderzoeken grondig had gelezen en onderzocht, moest ik op zoek naar iemand die me kon helpen om uit te zoeken wat er bij mij mis liep in mijn darm-breinas. En misschien wel met andere organen in mijn lichaam of zelfs in mijn hersenen. Ik riep hulp in via Facebook en mijn probleem leek veelvoorkomend te zijn. Heel wat reacties kreeg ik van mensen die deels geholpen waren door specifieke onderzoeken en specialisten. Maar één reactie sprong eruit: ‘Contacteer het Gezondheidshuis, ze hebben mijn leven veranderd!’
Het Gezondheidshuis
Het Gezondheidshuis is een Centrum voor Functionele Gezondheidszorg, Gezondheidsscreening, Orthomoleculaire Therapie (voedingstherapie) en klinische Psycho – Neuro – Immunologie, samenwerkend met arts, specialist. Klonk dus als iets dat ik wel kon gebruiken.
Zo gezegd, zo gedaan dus, ik stuurde een mailtje en ik kreeg al snel een afspraak. Met een klein hartje reed ik naar het Gezondheidshuis, want ik moest heel mijn verhaal nog maar eens gaan vertellen en daar had ik weinig zin in. De schrik om misschien weer het deksel op de neus te krijgen zat er zeker in. Al die twijfels werden snel van tafel geveegd toen een enorm knappe, blonde vrouw van middelbare leeftijd de deur opende. Een verschijning die mijn mond deed openvallen en ik werd meteen op mijn gemak gesteld. She was so bubbly. Ik vroeg me instant af waar ze haar energie vandaan haalde.
Chris Rock (I know, wat een heerlijke naam) legde me eerst uit wie ze was, wat ze deed en keek toen betekenisvol naar mij: ‘Vertel me eens, waarom ben jij hier Nasrien?’. Ik ratelde heel mijn verhaal eruit alsof het een lieve lust was. Van mijn depressie, naar mijn zwaar jaar, naar mijn slaapproblemen, opvliegers, emotionele momenten, het vele ziek zijn, de last van mijn darmen, het gebrek aan energie en de constante algehele malaise. Toen ik uitgerateld was, keek ze me met haar grote, vriendelijke ogen aan en zei de woorden die ik al zo lang wou horen: ‘Ik denk dat ik je kan helpen.’
Wat er toen kwam was een rollercoaster. Ze legde me heel wat verschillende mogelijkheden uit. Dingen die mis konden zijn en zonder dat ik er ook maar met een woord over had gerept, begon ze over de darm-breinas. ‘Wist je dat je darmen je tweede brein zijn?’ Eindelijk kreeg ik bevestiging van wat ik eigenlijk al lang wist: er zit iets mis in mijn lijf en daardoor willen mijn hersenen niet goed werken. Dit was al een heel grote eerste stap: ‘Top! Er is waarschijnlijk iets aan het misgaan in mijn lichaam, maar hoe kom ik te weten wat dat net is?’ Het begon met een lichaamsscan. Een scan die alle facetten van mijn lichaam in kaart bracht. Dingen zoals mijn vetpercentage en mijn gewicht, maar ook mijn hart en longen werden grotendeels onder de loep genomen. Er werd nagegaan of mijn aders nog goed openstonden en de scan zag zelfs (zonder dat ik er iets van gezegd had) dat er 3 nekwervels vol littekenweefsel zitten. De scan gaf daarenboven de juiste wervels aan. Conclusie: ik was 96% gezond. Grootste onderscheiding zou je denken? Inderdaad, maar er waren wel twee heel grote dingen die niet juist zaten. Mijn darmen kleurden op en waren zoals in de volksmond gezegd wordt ‘lui’. Maar wat nog belangrijker en eigenlijk heel beangstigend was, was dat het deel in mijn hersenen waar het gelukshormoon serotonine moet toekomen zo goed als plat lag. Zo’n 90% van alle serotonine in je lijf wordt geproduceerd in je darmen. Een verstoring van je darmflora kan dus zorgen voor een verminderde productie van die serotonine. Hierdoor kan je je angstig voelen en zelfs depressief geraken. Maar hoe kwam dat nu? Waarom weigerden mijn darmen om optimaal te werken? Daarvoor was er diepgaander onderzoek nodig.
Ik kreeg een ellenlange vragenlijst mee. En als ik lang zeg, bedoel ik écht lang. Er stonden heel uiteenlopende vragen in, ’Val je makkelijk in slaap?’, ‘Word je veel wakker ’s nachts?’ maar evengoed: ‘Hou drie dagen een eetdagboek bij en schrijf na elke maaltijd op hoe je je voelt’ of ‘Wat gebeurt er met je in stresssituaties?’. Daarnaast moest ik nog een bloed- en stoelgang onderzoek laten doen door een labo in Nederland. Verder stuurde ik mijn boek op naar Chris zodat ze een goed beeld kreeg van de depressie die ik enkele jaren voordien had. Het kon maar meer duidelijkheid geven.
Het resultaat
Ik moest enkele weken wachten, maar eindelijk had ik het gevoel dat iemand me zou helpen en me er weer bovenop zou krijgen. Toen Chris me belde met de resultaten zaten we al volop in Coronacrisis, dus face-to-face was geen optie meer. Op het moment van het gesprek zakte de grond toch nog even vanonder mijn voeten weg. Ze begon met de woorden: ‘Ik heb even jouw biochemische tijdslijn gemaakt. Het is niet 1 ding, maar er zijn veel verschillende factoren die maken dat je je voelt, zoals je je voelt. Besef alvast dat al de rare of verkeerde dingen die je gezegd, gedaan, of gevoeld hebt jouw schuld niet zijn. Your body made you do it’.
Er zijn dus een aantal problemen en die kan ik indelen in blokjes.
Histamine
Ik heb een histamine intolerantie. Histamine is een ‘biogene amine’ en is super belangrijk bij verschillende processen in ons lichaam, zoals de aanmaak van maagzuur, ons slaap-waakritme en de werking van het immuunsysteem. Ook fungeert het als neurotransmitter (een soort hersenhormoon) in het centrale zenuwstelsel; dat wil zeggen dat het invloed heeft op hoe we ons voelen, op ons humeur dus. Bij mij zit veel te veel van de boodschapper-verbinding histamine in mijn lichaam. Het enzymen diamine-oxidase (DAO) is daarentegen niet genoeg aanwezig in mijn ingewanden. Mogelijke symptomen: jeuk, verkoudheid, hoofdpijn, darmklachten en bovenaan: depressie.
Histamine heeft een bubbel (om het in corona-termen te zeggen) met serotonine, dopamine en adrenaline, de hormonen die ons gelukkig maken. Door dat teveel aan histamine dat niet afgebroken kan worden, wordt de taak van histamine doorgegeven aan een van zijn vriendjes van de bubbel. Dat vraagt heel veel energie en er ontstaat een continu inflamatoire reactie, een soort ontsteking dus, ook in het brein.
DPP-IV (DeePeePee 4)
Deze is heel erg belangrijk voor me geweest. Om uit te leggen wat er net misloopt in mijn lichaam moet ik even een ‘wetenschappelijke’ uitleg geven.
DPP-IV is een enzym dat vele functies heeft in ons lichaam en dat aangemaakt wordt in de pancreas, epitheelcellen en in bacteriën. Het is een essentieel enzym voor de afbraak van proline bevattende voedingseiwitten zoals gluten en caseïne (melk bevat veel caseïne). DPP-IV werkt vooral op de afbraak van exorfinen. Dat zijn dan weer stoffen die in voedingsstoffen zoals brood, pasta, melk, spinazie en soja zitten. Normaal worden deze in de darmen afgebroken door het DPP-IV enzym, maar bij mij werkt dat enzym dus onvoldoende.
Als die exorfinen niet goed afgebroken worden, worden de endorfine receptoren (het hormoon dat ons ‘tevreden’ doet voelen) overmatig gestimuleerd en daardoor wordt er meer dopamine afgebroken. Dat is toch goed nieuws? Niet echt, want door langdurige overmatige stimulatie wordt endorfine, dopamine (het beloningssysteem van je hersenen), insuline, cortisol (een hormoon dat vrij komt als je in een stress-situatie zit, doel ervan is om je alerter te maken) ongevoelig én je immuunsysteem geraakt verstoord.
Waarom doet mijn lichaam dat eigenlijk? Te weinig DPP-IV aanmaken en te weinig exorfinen afbreken? Omdat ik intolerant ben aan betaalde voedingsstoffen waardoor mijn lichaam niet kan verteren. Die voedingsstoffen zijn (hou je vast): gluten, granen, melk, soya, (onnatuurlijke) suikers en spinazie.
Eenvoudig gezegd, teveel pasta en dergelijke terwijl je een tekort hebt aan DPP-IV is kak.
Voor mij was dit een grote eye opener waarom ik me vaak zo down, ontevreden, doodmoe en in constante stress voelde. En waarom ik zo vaak ziek werd.
Darmen
Het DPP-IV enzym is ook een heel erg belangrijk enzym om het slijmvlies van je darmen gezond te houden en een lekkende darm te voorkomen.
Bij mensen met een verminderde werking van het DPP-IV enzym worden de exorfinen niet goed afgebroken en komen ongewenste stoffen de bloedbaan in. Hierdoor ontstaat een tijdelijke toename van endorfine en dopamine waarna ze juist de werking van deze endorfine weer blokkeren. Hierdoor ontstaat een grote behoefte om weer wat lekkers te eten om de endorfine en dopamine op peil te kunnen houden. De vicieuze cirkel is rond. Mensen met een probleem in de aanmaak van DPP-IV gaan meer en meer exorfinen bevattend voedsel consumeren.
En ja hoor, die lekkende darm is bij mij ook een groot probleem.
De laatste jaren zijn er zoals ik al schreef heel wat onderzoeken verschenen waaruit blijkt dat onze darmen ons tweede brein zijn. 90% van alle serotonine (gelukshormoon, remember?) in ons lichaam wordt geproduceerd door de darmen. Een verstoring in de darmflora kan zorgen voor een verminderde productie van serotonine wat dan weer kan leiden tot een depressie of angststoornissen. Wat veroorzaakt zo’n slechte darmflora? Voedselovergevoeligheid. Bij mij dus granen, gluten, suiker, soja, melk en spinazie. Wat wil dat concreet zeggen? Mijn lichaam maakt te weinig gelukshormoon aan, waardoor ik me, meer als andere mensen, down voel en me dingen heel erg aantrek. ‘My body made me do it’, dus.
Progesteron
Daarbovenop bleek dat ik een tekort had aan progesteron. Dit kan komen door bijvoorbeeld te veel stress. Wat dit teweeg brengt, was ook een serieuze klap om te horen: een toename aan premenstruele klachten, wisselend humeur, zwaarmoedigheid, gespannen borsten, opgeblazen gevoel en… meer kans op miskramen. Een tekort aan progesteron kan je letterlijk gek maken. Ècht gek. Dat verklaart meteen waarom ik het gevoel had dat ik gek werd.
Ik kan je vertellen, toen ik het telefoontje kreeg, was ik volledig van mijn melk (haha melk, ja dat mocht niet meer). De eerste dagen moest ik vaak huilen omdat ik verdrietig was dat er zoveel mis met me was, langs de andere kant was ik super blij, eindelijk wist ik waarom ik me zo ongelukkig en slecht in mijn vel voelde én ik wist dat ik er zelf niet aan kon doen. Ik was niet ziek, had geen mentale aandoening, mijn lichaam werkte gewoon niet goed.
Nadat ik drie dagen in een put zat, ben ik begonnen aan mijn aanvalsplan want er waren twee mogelijkheden. Oftewel voelde ik me heel mijn leven slecht, oftewel kon ik eraan werken en terug mijn gelukkige zelve worden omdat ik nu wist wat er fout zat. De keuze was uiteraard eenvoudig.
Maar hoe begon ik aan dat aanvalsplan? Het was een hele puzzel om te maken.
Aanvalsplan
Eerst en vooral moest ik mijn levensstijl aanpassen. Te beginnen met de voeding. Ik mocht dus geen histamine, granen, gluten, melk, soja, suiker en spinazie meer eten. Hoe moest ik daar aan beginnen? Simpel! Ik moest me terug naar de oertijd begeven. Veel groenten, vlees, vis en af en toe wat fruit. Lijkt allemaal heel drastisch en moeilijk, maar eens je er wat inzit valt dat super hard mee.
Ik heb heel veel gehad aan bepaalde kookboeken. Een paar voorbeelden daarvan zijn die van Pascale Naessens, Steffi Vertriest en die van mijn eigen nicht, Jennifer Cnops. Zij kunnen van weinig, maar vooral onbewerkte ingrediënten enorm lekkere dingen maken.
Maar alleen die voeding ging al mijn problemen niet verhelpen. Daarom moest ik mijn lichaam ondersteunen met supplementen. No biggie, zou je denken. Neen, in principe niet, maar ik moest er wel 25 per dag nemen.
Supplementen om:
- mijn darmslijmvlies weer te laten aangroeien
- die DPP-IV aan te maken
- mijn immuunsysteem weer op de krikken
- mijn vitamine D weer aan te vullen
- magnesium aan te vullen
- alle nodige multivitaminen aan te vullen
- mijn bijnieren te ondersteunen
- mijn energie weer op te krikken
- kleine hoeveelheden histamine die ik toch zou eten af te breken
- beter te verteren
- mijn hoofd tot rust te laten komen, zowel overdag als ’s nachts
- mijn progesteron aan te vullen
- ’s avonds rustig te worden
- ’s avonds beter in te slapen
Ik moet eerlijk toegeven dat, toen ik die supplementen bij elkaar zag liggen, ik wel even moest slikken. Ik dacht: ‘Damn, ik heb al gegeten met alleen die pillen’, maar dat bleek mee te vallen.
Van de ene dag op de andere heb ik me dan ook in mijn ‘nieuwe levensstijl’ gestort gezien het nu of nooit was. En dat was niet van de poes. De eerste twee weken had ik barstende hoofdpijn door het gebrek aan suiker (ik was duidelijk heel verslaafd), ik snakte naar een boterham en ik wou plots heel graag een glas melk drinken terwijl ik dat echt nooit eerder had. Maar het moest.
Drie maanden verder
We zijn ondertussen drie maanden verder. Elke dag krijg ik complimentjes: ‘Je straalt’, ‘Wat zie je er goed uit’, ‘Waar haal je al die energie?’, ‘Amai, wat is er met jou gebeurd’, ‘Je ziet er zo gelukkig uit’, ‘Nasrien is terug’. En ja zo voel ik me ook, I’m back.
Ik ben 5 kg vermagerd. Niet dat dat nodig was, maar ik voel me wel veel beter in mijn vel nu. Door al die bewerkte voedingsstoffen te laten, is mijn lichaam in een soort ‘resetmodus’ gegaan en het werkt nu zoals het zou moeten werken.
Het schrappen van gluten, granen, melk, soja, suiker en histamine in mijn voeding heeft wonderen gedaan. Ik voel me helder, heb een overschot aan energie waardoor ik heel veel kan en wil sporten, ik barst van de ideeën en ambities, ben gelukkig, kan weer slapen, sta vol energie op en mijn darmen werken weer zoals ze moeten werken.
Ongeveer 1 keer per week heb ik toch een ‘cheatmaaltijd’ (lees: vleesjes van ’t frituur) want laat ons eerlijk zijn, af en toe wil je er aan toegeven. Het grappige is dat als ik dat doe, mijn humeur ook omslaat. Ik voel me opgeblazen, slecht gezind, moe en ziek. Vreemd toch hoe een lichaam in elkaar zit?
Ik ben zo ongelofelijk blij dat ik mijn leven in eigen handen heb genomen. Ik voel me goed en ik straal dat ook uit. Ik heb het gevoel dat mijn leven de voorbije 5 jaar op pauze stond en dat ik nu eindelijk weer kan beginnen aan het leven waarvoor ik op deze aardbol gezet ben. Moraal van dit verhaal: blijf niet bij de pakken zitten. Hoe donker en uitzichtloos het er ook allemaal uitziet: waar een wil is, is een weg. Je lichaam kan wonderen verrichten en ik ben daar het levende bewijs van.
Leuke outdoor sporten
Als er één ding is waar we niet over te klagen hebben, is dat het weer van de voorbije weken. De lente is het in het land en dat wil zeggen: lekker veel vitamine D voor je lichaam. Het ideale moment dus om je sportkleren aan te trekken en naar buiten te gaan. Maar ben je dat lopen en fietsen wat beu? Ik geef je enkele tips!
Trekking of hiking
Ik hoor je al denken: dat is toch exact hetzelfde als gewoon gaan wandelen? Neen, dat is niet waar. Bij hiken verplaats je je ook van punt A naar punt B meer het is gewoon een heel stuk zwaarder dan gewoon wandelen. Je kan best een echte trail zoeken, ergens in een bos of in een heuvelachtig landschap waar je dus niet alleen moet wandelen op geasfalteerde wegen.
Als ik vakanties plan, zorg ik er altijd voor dat er in de buurt van mijn verblijfplaats leuke hike-tochten zijn. Er is niks zo leuk en intens als een berg op wandelen, nat in het zweet, met de top nog niet in zicht. De satisfaction als je bovenkomt is dan zo groot.
Je hebt er niet heel veel voor nodig, alleen zijn goede wandelschoenen en een rugzak met wat eten en drinken wel aan te raden. Het voordeel is: het is intensief, maar niet te belastend voor je lichaam én je ontdekt nieuwe plekken.
Trail run
Ook trail run is niet hetzelfde als gewoon gaan hardlopen. Simpel gesproken is trailrunning lopen over paadjes. Een vorm van lopen dus, maar in oneindig veel varianten wat betreft de route ervan. Je kan in bergen lopen, in bossen met wat hoogteverschil, door riviertjes, door rotsachtig gebied en door modderige plassen. Een echte uitdaging voor liefhebbers van joggen.
Laat je niet ontmoedigen als je eraan begint want het tempo ligt sowieso lager dan als je op de weg zou gaan lopen. Kijk dus niet continu op je sportwatch om je snelheid te checken, dan kan heel demotiverend werken. Het leukste aan traill running vind ik zelf dat je op ongelofelijk mooie plekken kan gaan lopen (ja, ook in België) en het geeft een echte adrenaline kick.
Ultimate Frisbee
Zin om toch iets met een paar vrienden te doen? En je bent de tennisbaan en het voetbalveld wat beu? Dan heb ik een leuke vervanger gevonden! Ultimate Frisbee. Het neemt mij meteen terug naar mijn tienerjaren, tijdens de middag op school. Frisbee is een wervelende teamsport, gespeeld in gemengde teams en zonder scheidsrechter. De velden waar je op speelt kan je markeren met ‘eindzones’ waarbinnen de frisbee gevangen moet worden om te scoren. Omdat er met de frisbee niet mag worden gelopen moet het aanvallende team voortdurend in beweging blijven om vrij te komen.
Het is een heel snelle, maar vooral ook heel leuke sport. Je verbrandt er enorm veel calorieën mee zonder dat je het doorhebt! I know, veel beter wordt het niet.
Dansen
Doe eens gek. Zet wat leuke muziek op en laat je helemaal gaan in het zonnetje. Je vangt vitamine D op, je maakt endorfines vrij door de goede muziek en de beweging én je verbrandt er nog eens calorieën mee.
Om je even dat extra duwtje in de rug te geven (mocht dat nodig zijn): met een uurtje dansen verbrand je 370 calorieën.
Er zijn natuurlijk nog oneindig veel sporten die je buiten kan doen. Ik kan het je alleen maar aanraden! De zon en frisse lucht is goed voor je mentale gezondheid en de beweging helpt je dan weer om in shape te geraken. Win-win dus.
5 voordelen van sporten die je waarschijnlijk niet wist
Iedereen weet inmiddels dat bewegen gezond is. Toch beweegt niet iedereen genoeg. Misschien dat de volgende vijf redenen je daarbij helpen.
- Meer energie
Als ik het te druk heb om een paar keer per week te trainen voel ik me zo ongelukkig. Ik denk dat dit heel herkenbaar is voor elke sport-aholic onder ons. Dus, voel je je loom en kun je jezelf echt niet van de zetel af slepen om actie te ondernemen? Besef dat je lichaam wordt getriggerd door beweging. Je hart en longen worden aan het werk gezet en ook je bloedsomloop verbetert. Na een paar weken regelmatig bewegen voel je je energieker en heb je meer levenslust. Probeer dus een trainingsplan te maken en hou je eraan vast! Zo doe ik het. - Goed voor je hersenen en geheugen
Verschillende studies hebben aangetoond dat de hersenen baat hebben bij regelmatige lichaamsbeweging. Het is niet helemaal duidelijk waarom dat zo is. Er kunnen verschillende redenen zijn maar deze reden lijkt mij het meest plausibel: je bloedsomloop wordt gestimuleerd, zodat er meer zuurstof in je hersenen komt. Ik ben geen dokter, maar dit is toch logisch? - Meer verlangen naar seks
Geloof het of niet: actieve mensen zijn actiever in bed. Volgens wetenschappers is de verklaring eenvoudig: sporters hebben meer zelfvertrouwen en zijn tevreden over hun lichaam. Bovendien vermindert veel lichaamsbeweging bij mannen het risico op erectiestoornissen. Ja hoor, ik besef dat hierdoor heel wat mannen na het lezen van dat laatste zinnetje meteen een fitnessabonnement hebben aangeschaft. - Menstruatiepijn
Goed nieuws voor alle dames: regelmatig bewegen vermindert menstruatiepijn. Dit komt omdat de stof endorfine vrijkomt tijdens het sporten. Het verzacht de pijn en heeft een kalmerend effect. En wil je nog een ander groot voordeel van het sporten horen als je ongesteld bent? Als je beweegt tijdens de laatste fase van de menstruatiecyclus verbrand je meer vet! Je kunt in die fase ook langer trainen zonder moe te worden. Hoe cool is dat? Toch een voordeel aan die vreselijke tijd van de maand. - Minder stress
Ik heb echt een stressvol leven en daarom heb ik mijn trainingen nodig. Door te trainen produceert je lichaam endorfine en serotonine, naast andere belangrijke hormonen. Beide staan bekend als gelukshormonen. Ook al voelt het vaak of je aan het sterven bent tijdens een training: achteraf voel je je des te beter.
Dus als je een harde, vermoeiende dag hebt en je weet niet waarom je moet opstaan en gaan joggen, denk dan aan de positieve kanten van je training!
9 liedjes om op te sporten
Zoals jullie allemaal weten zijn dit moeilijke tijden voor iedereen, maar aan de andere kant is het de perfecte moment om aan je summer body te werken! De eerste stap is moeilijk, maar daar heb ik iets op gevonden.
Ik maak het je gemakkelijk en geef je de 9 beste liedjes om dat extra duwtje in de rug te krijgen. Let’s pimp that playlist!
Ochtendlopen: Burn – Ellie Goulding
De titel dekt het allemaal! We moeten die calorieën verbranden. Dit is het perfecte liedje voor je ochtendloopje en daarmee je dag op gang te brengen.
Aerobic: Call On Me – Eric Prydz
Zoek het gewoon op YouTube en daar is je workout! De videoclip is een aerobic-training en als je de meisjes ziet die het laten gebeuren in de video, moet dat je een extra stimulans geven om jezelf te pushen.
Fietsen: Everlong – Foo Fighters
Ik hou ervan om te fietsen als de zon op mijn gezicht schijnt. Het perfecte liedje voor een intensieve fietstocht is een opbeurend, hardrock liedje om die benen op gang te houden. Dit nummer geeft je een extra stimulans.
Springtouwen: I Love It- Icona Pop
Geen betere manier om wat overtollige vetjes te verbranden dan je springtouw van onder het stof te halen. Dit nummer is zwaar om op te springen, maar als je de 3 minuten tot het einde afmaakt, zal je uitgeput maar voldaan zijn.
Functionele training: Fysical – Dua Lipa
Ik ben een grote Dua Lipa-fan. Haar nummer is ‘Physical‘ en om iedereen te helpen heeft ze een gloednieuwe videoclip versie gemaakt: een functionele training! Volg gewoon haar sexy bewegingen en je zult in een mum van tijd in vorm zijn, beloofd!
Boksen: Gonna Fly Now – Themesong Rocky
Geen beter nummer om een bokstraining te doen dan het themalied van DE boksfilm aller tijden: Gonna Fly Now van (zoals jullie allemaal weten) Rocky. Je kunt schakelen tussen een jab, een cross, een hook en een uppercut.
Push ups, squats, plank en/of crunches: Flower – Moby
Als je het liedje hoort, klinkt het als ‘Bring Sally Up‘. Eigenlijk is het ‘Green Sally Up,’ maar vergeet dat maar even (mama appelsap for the win). Dit nummer is perfect om je belangrijkste spiergroepen te trainen. Als Moby ‘Bring Sally Up’ zingt, duw je je omhoog, sta je op om later voor een squat naar beneden te gaan, zet je je handen op de grond in plaats van je ellebogen in een plank of ga je in een crunch. Als hij ‘Bring Sally Down’ zingt, doe dan het tegenovergestelde. Vertrouw me: het is moeilijk maar doenbaar als je de oefening op jouw niveau doet.
Skeeleren: Lose Yourself – Eminem
Dit is het perfecte liedje voor je sprint tijdens het schaatsen. Eminem houdt je hartslag op peil en helpt je de calorieën te verbranden die je de afgelopen dagen tijdens het bingewatching hebt opgedaan!
Dansen
In deze moeilijke tijden is het belangrijk om je endorfine op gang te houden. Hou het dus simpel: dans gewoon! Wanneer dan ook, waar dan ook, op welk liedje dan ook. Kies je favoriete danstrack en laat je gaan. Ik zet dan al even ‘I Gotta Feeling’ van de Black Eyed Peas op en ga me even laten gaan.
Wees veilig en train your ass off!
Mijn lijflied, het beste nummer ever made
Ik denk dat iedereen in zijn leven ooit wel een liefdesbreuk doormaakte. Dat je heel snel vervangen wordt door een ander, terwijl je geliefde je de wereld had beloofd. Ook ik heb dat wel al eens meegemaakt. En ja, we weten allemaal dat dat belachelijk veel pijn doet. Sindsdien is dit mijn lijflied geworden 🙂 Maar no worries, de liefde staat te wachten achter de hoek! Zie elkaar graag en wees altijd lief en eerlijk, daar bereik je veel meer mee. Een goede raad van tante Nasrien (met heel veel levenswijsheid) 😉
Geluid niet super, de boodschap wel!
Grenade, een cover van Bruno Mars.
Na veel vraag nog een cover. Ik ben geen technisch genie (obviously), maar hoop dat jullie daar door kunnen luisteren!
Waarom ik Personal Trainer werd
Ik ben nooit een echte ijdeltuit geweest, maar ben me wel altijd bewust geweest van hoe ik eruitzag of hoe ik er uit moest zien om ‘de maatschappij’ en uiteraard ook mezelf gelukkig te stellen. Toen ik jong was, en laat ons zeggen tot en met mijn 25e, was ik een panlat. Gaf me een familiepak frietjes met elke vleesje uit de toog, overgoten met alle sausen die je in de frituur kon vinden, ik kwam geen halve gram bij. Eens de 25 gepasseerd leek het wel of ik maar moest kijken naar een halve friet en ik kwam al een kilo bij.
Maar we moeten eerlijk blijven. Ik zal waarschijnlijk nooit veel bijkomen en zal waarschijnlijk altijd eerder ‘slank’ zijn, maar toen ik na mijn 25e levensjaar 5 kilo bijkwam, moest ik toch even slikken. Ik at nog altijd hetzelfde en de weinig beweging die ik deed was ook nog exact hetzelfde als de voorbije jaren.
Ik nam een besluit: ik moest en zou die 5 kilo weer kwijtraken maar zelf had ik het doorverzettingsvermogen niet om dat helemaal op mijn eentje te verwezenlijken. Na een half minuutje googlen kwam ik dan ook snel terecht bij een Personal Trainer. 50€ per uur, ja dat is niet weinig, maar dat leek met wel de meest effectieve oplossing. En ik had gelijk! Na 2 maanden was ik door een aangepast, en vooral gezond, bewegingsschema die 5 kilo kwijt. Ondanks het vele afzien (want ja, dat is geen lachertje) heb ik daar mijn liefde voor sport ontdekt.
Ik had die Personal Trainer niet meer nodig want er was meer dan genoeg goesting om zelf aan de slag te gaan en minstens 3x per week aan beweging te doen. Dat was elke keer weer iets anders: of ik ging lopen, of ik ging fietsen, of ik ging naar de fitness, maar bleef vooral bij wat ik geleerd had van die Personal Trainer: functionele training. Met behulp van je eigen lichaamsgewicht en losse gewichten, ballen en touwen kon ik spieren laten werken waarvan ik niet eens wist dat ik ze had.
Na het hebben van een depressie heb ik des te meer beseft hoe belangrijk sport voor me is. Het is een echte uitlaatklep geworden. Als ik me even niet zo goed voel, kruip ik op mijn fiets of ga ik een uurtje lopen en voel ik me instant beter. En dat werd ook opgemerkt door mijn vrienden, familie en volgers op Sociale Media. Omdat ik altijd van alles graag een beetje doe en me niet wil vastzetten op 1 bezigheid heb ik dan ook een besluit genomen.
In april schreef ik me in voor een cursus Personal Trainer in de avondschool. Ik kreeg er praktijk en theorielessen en hoe moeilijk sommige stukken ervan ook waren (anatomie is not my favourite subject) vond ik de hele cursus enorm interessant. Na lang blokken en oefenen deed ik een examen en jawel: 75% (ik ben er stiekem super fier op.)
Het plan op lange termijn is om thuis een fitnessruimte te bouwen en op die manier thuis klanten te kunnen ontvangen, maar dat vraagt natuurlijk tijd en centjes, dus voorlopig begeleid ik mensen bij hen thuis. Mocht je dus klaar zijn voor een fitter leven: je weet me te vinden!
Mijn petekind
Vandaag, exact 10 jaar geleden, werd er een klein wondertje geboren genaamd ‘Jaron’, ook wel ‘mijn petekind’. Ik was 18 en zat in de klas Nederlands. We waren net een herhalingstoets aan het doen toen ik mijn telefoon voelde trillen. Ik riep heel luid ‘Ik ben net meter geworden! Mag ik mijn telefoon opnemen?’ Het antwoord was uiteraard ‘neen’, dus ik moest nog even wachten. Ik heb nog nooit zo snel een herhalingstoets ingevuld denk ik. Geen idee hoe ik het er vanaf gebracht heb toen, maar het zou me verbazen dat ik goede punten had.
Toen ik klaar was, mocht ik naar buiten en belde de kersverse papa meteen op. ‘Proficiat meter, Jaron is geboren’. Ik was helemaal over the moon. 
De papa van dit kleine wonder is mijn neef, Jochem en de mama zijn fantastische wederhelft Eva. Jochem is de zoon van de zus van mama. We hebben al van kleins af een ijzersterke band. Ik denk dat ik weet waarom. Toen ik nog in de pampers zat zijn we eens met de twee gezinnen naar Spanje op vakantie gegaan. Mama en papa hadden me eventje niet in de gaten, en hoppa, ik lag in het zwembad. Gelukkig dobberde mijn poep (Lees: pamper) aan de bovenkant en zag Jochem me drijven. Hij heeft me toen gered en sindsdien zijn we twee handen op één buik.
Jochem is altijd een beetje mijn grote broer geweest die ik nooit heb gehad. Hij is tien jaar ouder, maar dat hebben we nooit gemerkt. Ik toch niet :-). Toch viel ik uit de lucht toen Jochem en Eva me vroegen om meter te zijn van hun eerste kindje. Ik was bij hen op bezoek geweest. Toen woonden ze nog in Borgerhout in een loft. Ik ging altijd heel graag op bezoek omdat er wel wat afgelachen werd. Plots vroegen ze of ik meter wou zijn en ik ben (uiteraard) beginnen huilen. Ik was zo vereerd.
Enkele maanden later belden ze me om te vertellen dat het een jongetje ging worden. Ik was er toen al zeker van dat het een kleine hartebreker zou worden.
Toen ik Jaron voor de eerste keer zag was ik zielsgelukkig. Hij was gewoon perfect. En hij had zoveel geluk met zijn twee ouders. Twee hippe, knappe en ongelofelijk lieve mensen die ook nog eens leuk zijn. (Eva en Jochem, niet beginnen zweven nu, hé ;-)). Ik ging dat ventje verwennen, dat was een zekerheid.
Toen hij baby was, kocht ik het luidste speelgoed. Hoe meer lawaai, hoe beter. Ik denk dat zijn ouders me toen een klein beetje gehaat hebben, maar alles voor de kleine. Jaron was altijd een heel blij, slim en gelukkig kind. Ze zeggen altijd: ‘Eigen kind, goed kind’, maar ik zeg: ‘Eigen petekind, goed petekind’, hij kan in mijn ogen niks fout doen, en dat doet hij ook niet want het is echt een heel braaf ventje met een enorm goede inborst.
Jaron kreeg er doorheen de jaren nog een schattig blond zusje en een deugniet van een broertje bij. Het zijn alledrie pareltjes. Jaron is ook een goede grote broer, heel erg zorgzaam. Het gezin woont samen in het Antwerpse en ik zie ze veel minder dan ik zou willen. Je weet hoe dat gaat he, iedereen heeft zijn leven en een gepaste datum vinden is niet altijd gemakkelijk. Toch ben ik altijd zo blij als ik hem kan zien. Ik krijg altijd een dikke knuffel (soms tegen zijn zin – het blijft een jongen) en dan kan mijn dag al niet meer stuk.
Vandaag is die kleine scheet jarig en wordt hij er al 10. De jaren zijn voorbij gevlogen en ik kan echt niet geloven hoe groot hij al is. Ik kan met hem praten als een mini-volwassene en dat is zo een raar gevoel. Ik kan niet trotser zijn als meter. Hij doet het geweldig op school, is een top basketter en heeft echt een groot hart. Dat zal hij wel van mij hebben (Mopje!).
Gelukkige verjaardag lieve schat, en niet te veel meer groeien want anders kan ik je niet meer oppakken.
Ohja, Jochem is een fantastische fotograaf. Ga maar eens een kijkje nemen op zijn website!
